Przykład: roczne koszty energii elektrycznej dla przedsiębiorcy zużywającego 300 MWh (na podstawie danych fakturowych oraz prezentowanego scenariusza; rok bazowy 2016):

• 2010 r. - 151.306,52 zł
• 2016 r. - 175.159,74 zł
• 2020 r. - 228.000,00 zł

Przedsiębiorca korzystający z taryfy C21 na przestrzeni lat 2016 – 2020, będzie się musiał liczyć ze wzrostem rocznych kosztów energii elektrycznej o około 53.000 złotych.

Rolnicy towarowi także mają powody do narzekań. Konsekwentnie są oni bowiem wypychania z grupy, w której obowiązuje taryfa G, dla odbiorców indywidualnych, do grupy z taryfą C (niskie napięcia, średni, mali i mikroprzedsiębiorcy). W przypadku tego samego zużycia energii, będąc w taryfie G rolnik zapłaci 1.100 zł, a w taryfie C – 2.600 zł, czyli o ponad dwukrotnie więcej.

Skąd się biorą te wysokie rachunki? Z tego, że polski system energetyczny jest bardzo nieefektywny i w sektorze MSP, a coraz częściej także segmencie rolników towarowych, lokuje swoje rosnące koszty. Wielkie koncerny – odbiorcy energii się do tego nie nadają, gdyż zamawiają ogromne jej ilości energii, zatem ich siła negocjacyjna jest potężna. Konsumenci indywidualni też nie są obarczani nadmiernie tymi kosztami, gdyż każdy z nich to potencjalny wyborca, a przecież nie od dzisiaj wiadomo, że prąd to sprawa polityczna.

Siłą rzeczy więc swoje rosnące koszty zakłady energetyczne przerzucają na barki małych i średnich firm, których pozycja w tym łańcuszku jest zdecydowanie najsłabsza. Przedsiębiorcy natomiast traktują te koszty jako jeszcze jeden parapodatek.

Dlatego też, gdy mowa o firmach MSP, naprawdę warto przyjrzeć się możliwości zainwestowania we własne źródło energii odnawialnej, przede wszystkim w fotowoltaikę. Nie wolno tego jednak robić w ciemno. Zakup systemu zawsze musi poprzedzić analiza zużycia energii w danym przedsiębiorstwie, nie tylko pod względem obecnej sytuacji, ale przewidywalnego zużycia w przyszłości (np. rozwój zakładu, nowe maszyny i urządzenia, zwiększenie zatrudnienia itp.). Oprócz tego każdy właściciel firmy wspomnianego sektora powinien dokonać analizy zużycia prądu tworząc profile roczne, sezonowe, miesięczne, tygodniowe, a nawet godzinowe.

Budując instalację fotowoltaiczną konieczne jest wzięcie pod uwagę zmiennych opłat, które mają tendencję trwale rosnącą, a więc potrzebne są symulacje kosztów. To pozwoli optymalnie zwymiarować wielkość źródła energii odnawialnej. Właściciel firmy musi policzyć także koszty eksploatacji systemu, bo takie są, jak również przekalkulować wysokość podatków, co jest zwykle najtrudniejsze do zrobienia.

Biorąc powyższe pod uwagę należy zauważyć, iż nie zawsze instalacja PV o najniższej mocy – do 40 kW – jest dla określonej firmy najlepsza. Trzeba bowiem ocenić tempo jest degradacji, czyli zużycia, sprawność systemu, jak również atrakcyjność warunków gwarancji i serwisu. Może wówczas okazać się, że per saldo instalacja o wyższej mocy jest bardziej opłacalna.

Inwestując w instalację PV firma wiele zyskuje, gdyż:

• może odzyskać wyższy podatek VAT
• poczynić odpisy amortyzacyjne, co ma wpływ na wysokość odprowadzanego podatku
• zagospodarować dotąd bezproduktywne miejsca, zwykle duże połaci dachów, będące w jej zasobach
• obniżyć znacząco wysokie koszty energii elektrycznej

Instytut Energetyki Odnawialnej wykonał dla prosumenta biznesowego, czyli firm z sektora MSP, analizę opłacalności inwestycji w OZE, przyjmując określone parametry, mogące przydać się podejmowaniu decyzji co do instalacji systemu PV we własnym przedsiębiorstwie. Poniżej przedstawiamy tę analizę i jej wyniki..

Założenia techniczne do kalkulacji opłacalności:

• moc instalacji w kW – 40
• roczna produktywność w kWh/kW – 950
• roczne zużycie energii w kWh – 100.000
• współczynnik degradacji ogniw w %/rok – 0,5%
• autokonsumpcja w % - 80%
• okres ekspoatacji instalacji w latach – 25

Założenia finansowe do kalkulacji opłacalności:

• jednostkowy nakład inwestycyjny w zł/kW netto – 4.700
• roczne koszty eksploatacyjne w zł/kW netto – 100
• koszt wymiany inwertera po 15 latach w zł netto – 15.000
• finansowanie inwestycji – 1. środki własne lub 2. kredyt w 80% (5 lat, prowizja 1,5%, oproc. 6%)
• koszt kapitału własnego w % - 3
• forma wsparcia – odkup energii po 100% ceny hurtowej przez 15 lat, potem oddawanie nadwyżek
• cena zmiennych składników energii (obrót+dystrybucja) w taryfie C11 w 2016 r. w zł netto – 0,55
• stawka amortyzacyjna w dla instalacji w % - 10
• wzrost cen składników zmiennych energii 2017-2020 – wg trendu
• wzrost ceny hurtowej energii – 0,5%

Przyjmując powyższe założenia opłacalność mikroinstalacji w przedsiębiorstwach przedstawia się następująco:

Jakie są wnioski końcowe dla prosumentów biznesowych w przypadku inwestycji w odnawialne źródło energii, najczęściej instalację fotowoltaiczną? Oto one:

• zastosowanie takiej mikroinstalacji jest w zdecydowanej większości przypadków opłacalne ekonomicznie;
• lepszy wynik można osiągnąć przy wyższej autokonsumpcji i szybszym spodziewanym wzroście cen energii, natomiast na pogorszenie rentowności przedsięwzięcia wpłynąłby niższy koszt zakupu energii;
• skorzystanie z przepisów dotyczących mikroinstalacji znacznie upraszcza proces inwestycyjny, gdyż nie trzeba brak systemu rejestrować, uzyskiwać koncesję, nie ma opłat przyłączeniowych i pozwolenia na budowę;
• własna instalacja PV pozwala na zwiększenie bezpieczeństwa energetycznego i poprawę wizerunku firmy.

Część pierwszą artykułu można przeczytać tutaj.