W przypadku najmniejszych systemów CHP (z ang. Combined Heat and Power)  – o mocy od 5 do 50 kW - mówimy o mikrokogeneracji, która inwestorom indywidualnym przynosi spore korzyści.

Warto dla porównania dodać, iż sprawność dużych zawodowych elektrociepłowni wynosi 68-75 proc.

Jak podają producenci tych urządzeń, koszty energii elektrycznej wytworzonej w kogeneracji mogą spaść nawet o połowę w stosunku do rachunków za prąd kupowany od elektrowni. Znaczące ograniczenie emisji dwutlenku węgla z kolei przyczynia się do ochrony powietrza i ogólniej – środowiska.

Kogeneracja rozproszona – czyli skojarzone wytwarzanie energii elektrycznej i cieplnej w układach położonych w bezpośrednim sąsiedztwie odbiorców energii, a więc w praktyce przez inwestorów indywidualnych, przynosi także korzyści ekonomiczne i organizacyjne. Systemy te bowiem  mogą współpracować z lokalnymi systemami ciepłowniczymi i wykorzystywać lokalne zasoby biopaliw czy też odpady komunalne. Małe układy skojarzone zasilane są obecnie głównie gazem zimnym, biogazem, a rzadziej olejem opałowym.

W układach kogeneracyjnych stosowane są agregaty spalinowe o mocy kilkudziesięciu kilowatów. Ze względu na niewielkie zanieczyszczenie środowiska i możliwość zastosowania paliw ze źródeł odnawialnych w przyszłości zapewne powszechnie stosowane będą agregaty z turbinami gazowymi.

Do innych urządzeń wchodzących w skład systemów kogeneracyjnych należą z silnikami Rankinea lub Stirlinga, nad którymi wciąż trwają intensywne prace. Są to bardzo interesujące mechanizmy niepotrzebujące paliwa – do ich działania wystarczy ciepło, którego źródłem może być np. energia słoneczna albo geotermalna. Co ważne, wytwarzanie przez nie energii elektrycznej przy wykorzystaniu energii słonecznej jest tańsze niż z zastosowaniem ogniw fotowoltaicznych.

Trwają też prace nad rozwojem ogniw paliwowych i wykorzystaniem ich w agregatach kogeneracyjnych. Problemem jest wytwarzanie i przechowywanie stosowanego w nich paliwa, którym jest wodór. Ze względu na koszty dzisiaj najbardziej rozpowszechnione w systemach mikrokogeneracyjnych są klasyczne silniki spalinowe.

Zastosowanie mikrokogeneracji w domu jednorodzinnym jest szczególnie opłacalne  wówczas, gdy zapotrzebowanie na energię cieplną jest wyższe niż 25.000 kWh/rok, a na energię elektryczną niższe niż 3.000 kWh/rok. Przy takim zużyciu urządzenia mikrokogeneracji zaczną przynosić wymiernie korzyści.

Na rynku polskim kogeneracja w systemach najmniejszych, a więc domowych, ma jednak swoje poważne wady. Należą do nich:

•    wysokie koszty inwestycyjne

•    problemy techniczne przy integrowaniu systemów

•    trudności przy projektowaniu instalacji

•    brak wiedzy i doświadczenia projektantów

•    problemy z podłączeniem systemu do sieci energetycznej

Obecnie bariera w postaci wysokich kosztów inwestycyjnych, związanych z zakupem urządzeń do mikrokogeneracji może być zmniejszona poprzez rozwiązania istniejące w programie Prosument, który realizuje Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

O samym programie tutaj, a o szczegółach tutaj.

Warto jednak pamiętać, że uzyskanie dotacji z Prosumenta wiąże się z przyjęciem przez inwestora określonych zobowiązań, do których należą:

•    zobowiązanie do montażu instalacji zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i zaleceniami producenta,

•    potwierdzenie przez wykonawcę spełnienia wszystkich kryteriów programu priorytetowego,

•    określenie przez wykonawcę gwarantowanej wielkości rocznego uzysku energii z instalacji oraz odpowiedzialność wykonawcy z tytułu rękojmi w okresie trzech lat od daty uruchomienia instalacji,

•    wysoka jakość urządzeń potwierdzona certyfikatem,

•   gwarancja na wybrany system nie może być krótsza niż 5 lat od daty uruchomienia instalacji.

Ewa Grochowska

Źródła:

- nadzoryinwestorskie.pl
- muratordom.pl
- ryneikinstalacyjny.pl
- calor.com.pl