Największym bezpośrednim beneficjentem systemu wsparcia OZE w Polsce są grupy energetyczne. Licząc po średniej cenie certyfikatów współspalanie biomasy realizowane w korporacyjnych elektrowniach węglowych pochłonęło 46 proc. całej kwoty wsparcia w tym okresie. Faktycznie jeszcze więcej, bo elektrownie te sprzedawały zielone certyfikaty swoim korporacyjnym "siostrom" - zobowiązany spółkom obrotu w kontraktach bilateralnych po cenach wyższych niż wynikało z notowań na TGE, a te rozliczały wyższe koszty w taryfach, zostawiając cały zysk w grupach.

Zysk ten był dodatkowo zwiększany o zwrot całości akcyzy z tytułu sprzedaży energii z OZE, a ponadto generował możliwą do spieniężenia nadwyżkę uprawnień do emisji w okresie, gdy ceny uprawnień nie były tak niskie jak obecnie. Kumulacja ta złożyła się nie niespotykaną nadmiarowość wsparcia.

W kontekście celów polityki UE trudno wprost w to uwierzyć, ale Polska stała się jedynym krajem na całym globie, w którym gros wsparcia dla OZE w ramach polityki ograniczania emisji CO2 stało się de facto gigantyczną dotacją do promowania spalania najbardziej emisyjnego węgla w najmniej efektywnych elektrowniach.

Krytyka trwającego już 7 lat nonsensu technicznego (spadek sprawności bloków kondensacyjnych), ekonomicznego i ekologicznego jakim jest współspalanie nie wywołała żadnych skutecznych działań po stronie kolejnych rządów. Pewne przyhamowanie, ale nie opamiętanie, przyszło dopiero wtedy gdy ten patologiczny system nie dając żadnych efektów zaczął zjadać przysłowiowy własny ogon.

Czytaj cały materiał: Współspalanie zniszczyło system wsparcia OZE