Tworząc projekt, studenci zadbali o to, aby przedstawiona przez nich propozycja pozwalała na optymalizację zużycia energii, przy jednoczesnym zachowaniu charakterystycznej architektury domków rzędowych. Co więcej, takie rozwiązanie mogłoby zapewnić ponad milionowi holenderskich domów neutralność energetyczną.

Konstrukcja obudowy rozciąga się od frontu do tylnej części budynku. Składa się z dwóch części – jedna to szkło i panele fotowoltaiczne, których zadaniem jest pozyskanie prądu z energii słonecznej, a druga to dodatkowa izolacja pomagająca wyeliminować straty ciepła.

Największym problemem, z jakim zetknęli się twórcy systemu, jest kwestia jego zdolności adaptacji do warunków atmosferycznych.

Zimą obudowa „okrywa” dom, zapewniając zatrzymanie ciepła wewnątrz, a wiosną częściowo otwiera się, aby zapewnić odpowiednią wentylację. Latem natomiast konieczne jest całkowite otwarcie konstrukcji, aby zmaksymalizować przepływ powietrza. Tutaj spory udział ma sama natura, gdyż powstała w wyniku różnic temperatur wewnątrz i na zewnątrz budynku siła wyporu „napędza” naturalną wentylację pomieszczeń. Takie zjawisko nazywamy „efektem kominowym”.

Dodatkowo, charakterystyczna konstrukcja obudowy stwarza miejsce oraz odpowiednie warunki do uprawy „zimowych ogródków”, a w cieplejsze miesiące przestrzeń ta może służyć jako miejsce do zabawy, czy swego rodzaju przedłużenie domu.

Studenci zaprezentują swój pomysł podczas odbywającego się na przełomie czerwca i lipca w Wersalu, konkursu Solar Decathlon Europe 2014, podczas którego zespoły uniwersyteckie z całego świata przedstawiają własne koncepcje domów zasilanych energią słoneczną. Co ciekawe, prezentacji dokonuje się na budynkach naturalnych rozmiarów, montowanych specjalnie na potrzeby wydarzenia, aby ocena funkcjonalności projektów była jak najbardziej precyzyjna.

Karolina Łużniak

Źródło materiału