Nie będziemy w tym miejscu pisać o podatkach, bo te są zróżnicowane w zależności od samorządu lokalnego. Skupić należy się jednak na użytkowaniu instalacji do produkcji energii pod kątem ustawy o OZE i ogólnych przepisów ochrony środowiska.

Według artykułu 3 ustawy o OZE, wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie produkcji energii wymaga koncesji. Są jednak wyjątki, które dotyczą mikroinstalacji, małych instalacji, biogazowni rolniczych i energii pozyskiwanej wyłącznie z biopłynów. To nie oznacza jednak, że tego typu małe instalacje nie podlegają żadnym obostrzeniom. Najłatwiej mają osoby, które nie posiadają swojej firmy opartej na produkcji prądu i wytwarzają energię na własne potrzeby. Mogą one odsprzedać nadwyżkę prądu do sieci i nie jest to traktowane przez prawo jako działalność gospodarcza.

W takiej informacji powinny również znaleźć się dane adresowe, rodzaj i planowana moc instalacji. Posiadacz systemu OZE zobowiązany jest także do informowania dostawcy w przypadku np. zmian mocy instalacji, zakończenia wytwarzania energii czy jej zawieszenia. Ma na to 14 dni od wdrożenia zmian. Do 7 dni od zakończenia każdego kwartału, wytwórca energii jest zobowiązany do przekazania informacji na temat wytworzonej i sprzedanej do sieci energii elektrycznej.

Trochę inaczej sytuacja wygląda w przypadku osób z zarejestrowaną działalnością gospodarczą w zakresie produkcji energii. Wymaga ona wpisu do rejestru wytwórców w zakresie małych instalacji. Podmiot jest w tym wypadku zobowiązany do udokumentowania prawa do obiektów budowlanych, na których wykonywana jest działalność oraz prawa do samej instalacji. Ważne jest także posiadanie umowy w zakresie przyłączenia systemu do sieci oraz używanie urządzeń zgodnych z przepisami sanitarnymi, o ochronie przeciwpożarowej oraz przepisami o ochronie środowiska.

W takiej instalacji nie wolno również korzystać z paliw kopalnych, np. węgla kamiennego. Tego typu paliw nie można też dodawać do instalacji korzystających z biomasy, biogazu lub biopłynów. Przedsiębiorca zobowiązany jest także do prowadzenia szczegółowej dokumentacji dotyczącej energii wytworzonej, sprzedanej do sieci, jak również zużytych paliw i energii sprzedanej odbiorcom końcowym. Takie sprawozdania trzeba przekazywać co kwartał prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki. Trzeba też posiadać dokumentację na potwierdzenie pierwszego wytworzenia energii.

Podobne regulacje obowiązują producentów prądu z biogazu. Wytwórcy biogazu i biomasy mogą sprzedać niewykorzystaną energię oraz niewykorzystany biogaz (jeśli instalacja ma wydajność roczną nie większą niż 160 tys. m sześc.). Taka działalność nie wymaga dodatkowych pozwoleń i nie jest traktowana jako działalność gospodarcza. Tacy producenci muszą jedynie informować dystrybutora o ilościach wprowadzonego do sieci prądu lub biogazu. Na 30 dni przed startem instalacji należy powiadomić o tym fakcie dystrybutora.

Instalacje OZE, takie jak fotowoltaika czy wiatraki, nie wymagają pozwoleń środowiskowych w zakresie wprowadzania substancji, tak jak ma to miejsce np. w przypadku elektrowni opalanych węglem. Inaczej, jeśli produkujemy biogaz lub biopłyny, choć nie chodzi o pozwolenie, ale zgłoszenie takiej działalności. Zgłoszenia wymagają instalacje o mocy wyższej niż 0,5 MW. W przypadku wiatraków może być wymagana także decyzja o dopuszczalnym poziomie hałasu, która określa maksymalne poziomy dźwięków na danym terenie.

(ska)

Źródła:

G. Dobrowolski, „Prawne zasady budowy i eksploatacji instalacji odnawialnych źródeł energii” [w] „Prosumenckie społeczeństwo a energetyka prosumencka – PROBLEMY WDRAŻANIA INNOWACYJNYCH ŚCIEŻEK ROZWOJU OZE” (red. A. Bartoszek, M. Fice, E. Kurowska, E. Sierka) Katowice 2015, s. 193-206.